مدیریت
روابط عمومی

رحمت عالمیان، چکیده‌ نبوت و معرفت و محبت خداوند، محمد مصطفی(ص) گوهری که در زمان خود و پس از خود ناشناخته ماند، بالاخره از زندان ناسوت و غبار تن رها شد و به آغوش رفیق اعلی و محبوب ازلی و ابدی رسید. پدر مهربان و دلسوزی که خيرخواهى را به نهايت رساند، و عاشقی که بی‌دریغ کوشید تا نوع بشر را با معشوق یکتای خود آشنا کند، و کریمانه طعم معرفت و محبت یار را _ به قدر طلب و ظرفیت هرکس‌_ به آن‌ها بچشاند. چه کینه‌ها که به برکت او فرونشست و چه جان‌ها که به صفا و تدبیر او حفظ شد. گفتارش ترجمان هر مشكل بود و خاموشى او زبانى گويا براى اهل دل. قرآنش، عترتش و سنّتش کشتی نجاتی شد تا بندگان خدا از ورطه‌ی جهل و فساد رها شوند. کشتی‌ای که هرکس از آن پیش افتاد راه را گم کرد و هرکس از آن عقب افتاد غرق شد.

درود بر تو ای برگزیده‌ی خدا و ای حبیب و محبوب خدا و خوبان! ای امانت‌دار خدا در زمین! گواهی می‌دهیم که تو فرستاده‌ی خدا و خیرخواه آدمیان بودی و در خیرخواهی بارها به مرز جان دادن رسیدی! گواهی می‌دهیم که در راه پروردگارت کوشا بودی و آن‌قدر در بندگی پیش رفتی تا به کمال یقین رسیدی! خدایت جزا دهد به‌جای امّتت، چرا که بی‌وفایان امّتت، تنها اجر و پاداشی که از آن‌ها خواستی در حق تو دریغ کردند. فرمودی: «هیچ اجری بر رسالتم از شما نمی‌خواهم جز محبت و مودّت با خاندانم»، اما پس از تو، ما همه ساله هم‌زمان با رحلت تو، شهادت دو سرو باغ عترت «حسن بن علی المجتبی» و «علی بن موسی الرضا» - علیهما‌السلام - را به عزا می‌نشینیم؛ همان‌هایی را که بارها به‌عنوان یکی از دو ثقل گران‌بها و در کنار کتاب خدا به امتت معرفی کردی...

ای اسوه‌ی حسنه‌ی بشر، ای صاحب اخلاق والا، ای مهربان بخشاینده و ای پناه بی‌نوایان! سلام و صلوات خداوند و ملائکه و نیکان بر تو باد!

عیب‌پوشی‌های تو از امت، و چشم‌پوشی تو از خطاهای آن‌ها به‌ویژه در واقعه‌ی فتح مکّه - در اوج قدرت – سیاستمداران جهان را بیچاره کرده است!

رفتار تو با فقیران و ثروتمندان، با کودکان و جوانان و پیران، با مردان و زنان، با مؤمنان و منافقان، با اهل کتاب ومسلمانان، تاریخ را از توصیف بزرگی تو ناتوان ساخته است!

ای بنده و آخرین فرستاده‌ی خدا! علم، عبادت، زهد، ورع، شجاعت، مروت و صداقت را خجالت‌زده‌ی همّت خود کرده‌ای!

از اقیانوس فضل تو همین بس که «علی(ع)» و «فاطمه(س)»، دانش‌آموختگان مکتب تو و فارغ‌التحصیلان مدرسه‌ی تربیت تو بودند!

آری، «خداوند بهتر می‌داند رسالتش را در کجا قرار دهد»!