مدیریت
روابط عمومی

علی صدیقی پاشاکی

مدیر حوزه علوم اسلامی دانشگاه شهید بهشتی

 

وحدت حوزه و دانشگاه یعنی وحدت در هدف. و هدف این است که همه به سمت ایجادیک جامعه اسلامی پیشرفته مستقل، جامعه امام، جامعه پیشاهنگ، جامعه الگو حرکت نمایند.

(خطبه نماز جمعه ۷۸/۹/۲۶)

وقتی سخن از دانشگاه اسلامی به میان می آید، مقصود اصلی ما دانشگاهی است که از بند سکولاریسم رها شده باشد، دانشگاهی که در چهار ساحت حیاتی "آموزش، پژوهش، فرهنگ و مدیریت" از آموزه های دینی بهره مند باشد.

و برای این منظور باید لوازم آن را دید. و اولین لازمه اسلامی بودن دانشگاه پرهیز از الحاد و سکولاریزه کردن آن است.

آن زمان که غرب دین را به کناری نهاد و رشد و بالندگی خود را آغاز کرد، برخی گمان کردند که راز پیشرفت، دوری از دین و مخالفت با مبانی آن است. که شاید این مدعا در خصوص ادیان رایج در غرب چون مسیحیت و یهودیت صدق میکرد و می کند. چرا که این ادیان اصولا علیرغم اینکه به انبیا الهی مناسب هستند، به خاطر انحرافاتی که در آنان بوجود آمد به عامل انجماد و قهقرای جامعه تبدیل شدند. وچونان ترمزیعمل می کردند که با رها کردن آنها جامعه شتاب گرفت و رشد نمود و به پیشرفتی دست یافت که تا امروز نیز ادامه دارد.

امابه قطع و یقین این امر در کشورهای اسلامی نتیجه ای وارونه در بر داشت. درست از زمانی که دین اسلام از امور اداره جامعه کنار گذاشته شد، جوامع اسلامی تنزل یافته و سیر قهقرایی آغاز نمودند. تا آنجا که امروزه به جز کشور عزیزمان ایران،تقریبا هیچ جامعه اسلامی پیشرفته ای نمی بینیم که به لحاظ علمی و صنعت و ... یارایمقابله و عرض اندام با غرب را داشته باشد. و به حق می توان ادعا نمود، تنها جمهوری اسلامی ایران است که گام در مسیر رشد و بالندگی و تعالی نهاده است. پیشرفت بر اساس الگوی اسلامی نیازمند شناخت دقیق مبانی آن است. و این محقق نخواهد شد جز با تعامل حوزه و دانشگاه. دانشگاهی که مبدأ همه تحولات جامعه است و نسل مدیران آینده کشور را تامین می‌کند، نیازمند داشتن پشتوانه دینی قوی می باشدکه بتواند پاسخگویسوالات و شبهات و خلأهای موجود باشد. و راه و بستر را برای رشد و تعالیو کمال افراد و جامعه فراهم آورد. با این اوصاف، برنامه مشخص است. خصوصیاتی که در این اسلام وجود دارد، این دین را به عامل گسترش علم تبدیل نموده است. و آنچنان که از کلام معنا دار شهید مطهری رحمت الله علیهبر می آید: علم و دین دو بال برای سعادت و کمال و تعالی هستند. و این دو بال می توانند جامعه را به سعادت برسانند. وحدت حوزه و دانشگاه یعنی متصف نمودن ساحت مقدس دانشگاه و دانشجو به این دوبال که مقصد و هدفی جز سعادت جامعه بشری ندارد. سعادتی که کمالاخروی انسانها را نیز در بر دارد. و این میسر نیست جز با وحدت در "هدف".​